افزایش قیمت بنزین آری یا نه ؟

سهمیه ی بندی بنزین خوب است یا بد ؟

اعلام سهمیه بندی بنزین در بازه ی زمانی ۴ ساعته خوب بود یا نه ؟

میزان سهمیه بندی بنزین مناسب است یا باید افزایش یابد ؟

سوال اول و دوم سوالاتی بود که چندین سال است مورد مجادله ی مجلس و دولت است و سوال سوم و چهارم سوالات جدیدی است که ذهن ایرانیان به آن مشغول است.

****

 - با اشاره به افزایش قیمت جهانی بنزین و اینکه قسمت اعظم مصرف بنزین کشور از واردات آن تامین می شود ؛ شاید افزایش قیمت آن از گزینه های غیر قابل انکار جامعه باشد.بحثی که در مجلس ششم به آن پرداخته شد و با افزایش چند درصدی سالیانه روند منطقی و مطلوبی را دنبال می کرد. این امر با سیاست تثبیت قیمت ها مکتوم ماند و اثرات نامطلوب آن در این چند ساله به ناگاه سر ؛ بازکرد.

 - وجود تحریم های اعمال شده در خصوص«  ایران هسته ای » دیر یا زود دامن ایران را فرا می گیرد و طبیعی ترین حالت ممکن نفروختن  بنزین به ایران بود ؛ که اهرم فشاری از جانب قدرت مداران به ایران به حساب می آمد و بدینطریق دولتمردان در فشار ناشی از مطالبات مردم واقع می شدند.

 - قیمت بنزین در ایران همانطور که همه می دانند ( و نه حتی مقایسه با کشورهای همسایه ) قیمت نازلی دارد ؛ بطوریکه ۱.۵ لیتر آب معدنی ( با اشاره به وجود و فراوانی آب شرب در ایران ) مبلغی حدود ۴۰۰۰ ریال است اما همین مقدار بنزین در کشور با قیمت جدید معادل ۱۵۰۰ ریال عرضه می شود. اساسا قیمت آب در همه جای دنیا ارزان تر از بنزین است و در کشور های همسایه ی جنوبی ما ؛ با وجود عدم دسترسی به آب شرب ؛ قیمت آب ارزانتر از بنزین است.

 - اثر افزایش قیمت بنزین و مواد سوختی بی شک قیمت کالا ها را با درنظرگرفتن قیمت حمل و نقل بالا می برد و بطور طبیعی این افزایش قیمت ها جهت حرکتشان طوری است که مردم آسیب پذیر صدمات بیشتری را متحمل می شوند. البته این امر با افزایش متناسب حقوق و در آمد تا حدی قابل جبران است.

 - بعضی از دولت مردان و مجلسیان و حتی بعضی از نخبگان معمولا قیمت بنزین را با قیمت عرضه شده ی آن در سایر کشورها مقایسه می کنند ؛ با پوزش از همه ی آنان باید بگویم که اشتباه بزرگ و غیرقابل قبولی را مرتکب می شوند. چرا که مقایسه ی قیمت یک جنس و یا کالا باید با سطح درآمد آنان سنجیده شود. واضح است که نمی توان با درآمد ریالی ؛ برای مردم هزینه های دلاری را رقم زد.

- در آمریکا قیمت بنزین با اشاره به سطح در آمد آنقدر بالاست که آمریکائیان ترجیح می دهند از ماشین های کم مصرف تر استفاده کنند و بدین لحاظ استفاده از ماشین های ژاپنی در امریکا ؛ با اشاره به مصرف سوخت کمتر ؛ رو به افزونی گذاشته است. و کمپانی های تولید خودرو تمام همت خود را برای پائین آوردن مصرف سوخت به کار می گیرند.

 - در ایران قیمت بنزین آنقدر ارزان است که کارخانجات تولید خودرو در ایران هیچ توجهی به میزان مصرف سوخت ندارند و خودروی ملی با مصرف ۱۳.۵ لیتر در صد کیلومتر یکی از رکورد داران مصرف سوخت است. ( در صورتی که خودروهای ژاپنی و حتی چینی  ؛ آن را به میزان ۳.۵ لیتر کاهش داده اند. ) و به همین ترتیب مردم نیز هیچ علاقه ای به خرید ماشین با سوخت کمتر ندارند.

 -   در خیابان های پایتخت و شهرهای بزرگ  مردم و خصوصا جوانان سوار بر خودرو خیابان ها را بدون داشتن هیچ برنامه ی کاری گز می کنند و سوخت را دود کرده و هوا را آلوده می کنند. 

بنابراین با اشاره به موارد فوق و شاید صدها مطلب دیگر افزایش قیمت بنزین را همه مطلوب می دانند به شرط آنکه با سطح درآمد جامعه هماهنگی داشته باشد.

****

با اشاره به مطالب یاد شده  برخی از مردم ؛ موافق سهمیه بندی بنزین نیز هستند و کسی با اصل سهمیه بندی آن مخالفت نمی کند.اما به چه میزان و به چه صورت مطلبی است که شاید ساعت ها وقت مجلس و دولت را نیز به خود اختصاص داده است.

اما آنچه که اکنون به اطلاع مردم رسیده بطور قطع و یقین جواب گوی مصرف  بسیاری از مصرف کنندگان نیست. و مسولین دست اندرکار باید چاره ای برای این وضعیت پیش بینی کنند.

****

با آنکه دولت در اعلام افزایش قیمت بنزین از ۸۰۰ ریال به ۱۰۰۰ ریال در بازه ی زمانی ۴ ساعته از ساعت ۲۰ تا ۲۴  ( ساعت ۲۰ اعلام افزایش قیمت و اجرا در ساعت ۲۴ ) با یک شوک روانی و ازدیاد جمعیتی که مشتاق بودند از آخرین فرصت بدست آمده نیز استفاده کنند و بنزین ۸۰۰ ریالی در باک ماشینشان داشته باشند ( البته خیلی ها هم بخاطر تفاوت ناچیز تغیی قیمت توجهی به این موضوع نکردند )؛ این تجربه ی تلخ را مجددا در سهمیه بندی بنزین اعمال کرد . اما این بار موضوع فرق می کرد با اشاره به میزان سهمیه در ماه  ( ۱۰۰ لیتر ) ؛ مردم به این نتیجه رسیدند که از فرصت استفاده کرده و تا عقربه های ساعت به ۲۴ نرسیده اند ؛ با هر زحمتی شده باک خودرو را تکمیل کنند. ازدحام جمعیت و استرس سهمیه باعث شد اکثر خیابان های منتهی به جایگاه های سوخت مملو از رانندگان و ماشین های در انتظار باشد .

موضوع به همین جا ختم نشد ؛ فشار روانی ناشی از عواقب سهمیه بندی و عصبیت های متراکم شده در صف های طولانی کم کم جو روانی مخالفت را تشدید و در دقایق آخر این امکان ؛ نفرات منتهی به پمپ بنزین را کلافه کرد و این آغاز ماجرای درگیری بزرگ مردم با پمپ داران و نیروی انتظامی که به منظور حفظ نظم و امنیت در پمپ بنزین ها بودند ؛ را موجب شد.

آتش زدن پمپ بنزین ها و حمله به مراکز دولتی و تخریب آنها ؛ شکستن شیشه ی بانک ها و تلفن های همگانی ماجرایی بود که از ساعت ۲۴ آغاز و تا ۳:۳۰ بامداد ادامه داشت.

بااشاره به تجربه ی پیش گفته ایجاد چنین تنشی قابل پیش بینی بود. راه کار چه می توانست باشد؟

دو راهکار وجود داشت:

یکی اینکه زمان سهمیه بندی را مشخص و یک فاصله ی زمانی برای آن معین می کردند. مثلا یک هفته . در این مدت هم افکار عمومی آمادگی قبول سهمیه بندی را داشت و هم فرصت ذخیره ی بنزین فراهم بود. ای کار یک اشکال بزرگ داشت و آن ذخیره ی بنزین در انبارها بود که در پی افزایش قیمت بنزین شاهد آن بودیم و این کار غیر عاقلانه و تلفات ناشی از آن را دیدیم ؛ که چه خانه ها و و چه خانواده هایی بر اثر این بی مبالاتی از بین رفتند.

دوم اینکه مردم را در عمل انجام شده قرار می دادند و صبح اعلام می کردند از ساعت ۲۴ دیشب سهمیه بندی بنزین اعمال شد. این عمل هرچند به ظاهر ناجوانمردانه می آید ؛ اما با عزم راسخی که مجلس و دولت برای سهمیه بندی داشتند بی خطرترین گزینه بود.

 ****

اما میزان سهمیه خوب است یانه . مطلبی است که امروزه همه درگیر آن هستند.

 - میزان سهمیه ی در نظر گرفته شده برای تاکسی ها و وانت بارها مناسب است و در طبیعی ترین حالت ممکن و در حالت کارکرد بالای ۱۴ ساعت در روز جوابگوی مصرف رانندگان خواهد بود.

 - اما با اشاره به اینکه سیستم حمل و نقل عمومی اساسا دارای سیستم نیست و اینکه اکثر کارمندان و کارکنان با توجه به پایین بودن سطح درآمد  ( در آمد ریالی و خرج کرد دلاری ) ناچار در شیفت عصر به شغل مسافرکشی مشغولند. و از آن مهم تر شغل عده ی کثیری که نتوانستند جذب مراکز دولتی شوند و برای امرار معاش با خرید قسطی و غیر قسطی ماشین به شغل مسافر کشی روی اورده اند و از قضا در سندیکای تاکسیرانی هم عضو نیستند. با مشکل بزرگ و غیر قابل انکاری مواجه هستند.

 - این سهمیه بندی و عدم تامین میزان سوخت مصرفی برای آنان ؛ رانندگان را به یک فرمول جدید رسانده است. افزایش غیرقابل تصور کرایه ها و این یعنی فشار مستقیم به مردم.

 - عدم امکان مسافرت خانواده ها  با اشاره به میزان سهمیه بندی است.

 - در شهرهایی مثل تهران بزرگ که بزرگی وسعت آن از چند استان هم بیشتر است مطمئنا برای کارمندان دولتی و غیر دولتی مشکل تردد را به دنبال خواهد داشت. کارمندان و کارگرانی که خواسته باشند از اطراف ورامین ؛ جاده ی دماوند ؛ اطراف کرج ؛ فردیس و هشتگرد خود را به محل کار برسانند باید قید صد لیتر بنزین رابزنند ؛ چون عملا جز محالات است که با این مقدار سهمیه این مسیر ها را برای یک ماه تردد کرد.حذف سرویس بعضی از ادارات و سازمان ها بدستور دولت نیز مزید بر مشکل شده است.در این خصوص ازدحام مسافران در ابتدای صبح به وضوح قابل مشاهده است.

بی شک تجدید نظر در سهمیه بندی بنزین لازم است. وتا سهمیه ی مردم که می توانند ازقبل پیش خرید کنند به پایان نرسیده باید فکری برای آن اندیشیده شود.

باتوجه به تصمیمات دقیقه ی نودی دولت ( که تجربه ثابت کرده است ) بعید می دانم این اتفاق بیفتد.نگران روزی هستم که اتفاقی شدید تر از اتفاق آتش زدن پمپ بنزین ها رخ دهد.

***

نتیجه گیری و خلاصه ی بحث:

 - افزایش قیمت بنزین با توجه کردن به سطح درآمد مردم ؛ منطقی است.

 - سهمیه بندی بنزین راهکار مناسبی است به شرط اینکه سازوکارهای مرتبط به آن دیده شود.( افزایش وسایل حمل و نقل عمومی و توجه کردن به میزان سهمیه ی مصرفی ).

با نگاهی به تقویم رویدادهایی را می بینیم که تاریخ مملکت را تشکیل می دهند. این رویدادها معمولا با اشاره به  وابستگی هایشان به قدرت بررسی می شوند.

به معنای دیگر بعضی از وقایع در تضاد با حکومت مستقر هستند و عمدتا خواسته یا ناخواسته به ورطه ی فراموشی سپرده می شوند. در یک مثال ساده می توان همه ی اتفاقات مهم زمان پهلوی ها را ارایه کرد. از جشن تاج گذاری گرفته تا تولد پهلوی سوم و خیلی از رویداد های ریز و درشت دیگر.

اما از این فاصله ی لازم که ملزوم تغییرات فرهنگی جامعه است ؛ اگر بگذریم و نگاهی گذرا به انقلابیون قبل از انقلاب که انقلابی ماندند و یا در اوج انقلابی گری از دار دنیا رفتند ( و یا شهید شدند ) و یا بطور ملموس تر نگاهی به انقلابیونی که در وقایع بعد از انقلاب مسوولیت پذیرفتند و رفتند چه زنده مانده اند و چه از دنیا رفته اند؛ به یک نکته ی جالب خواهیم رسید؛ و آن این است که برای اشخاص در ظرف زمانی متفاوت لباس های مختلفی طراحی می شود.

به عبارت روشنتر بستگی دارد که چه کسی در اوج قدرت باشد ؛ تا افرادی که مورد تکریم واقع می شوند ؛ نمایان تر شوند.

به وقایع و رویداد های زیر که مربوط به ماه خرداد است نگاه کنید ؛ چند لحظه ای مکث کنید و عکس العمل درونی خود را در مورد هر رویداد یاداشت کنید و سپس نوشته هایم را بخوانید و در انتها / اگر حوصله داشتید / نظر بدهید.

دوم خرداد ۱۳۷۶ انتخاب سید محمد خاتمی به ریاست جمهوری

سوم خرداد ۱۳۶۱ آزاد سازی خرمشهر

و یا دو رویداد زیر :

۲۹ خرداد ۱۳۵۶ شهادت دکتر علی شریعتی

۳۱ خرداد ۱۳۶۰ شهادت دکتر مصطفی چمران

از نظر شما دوم خرداد بهتر است یا سوم خرداد ؟ ؛ ۲۹ خرداد مهمتر است یا ۳۱ خرداد ؟

ویا هیچ فرقی به حالتان نمی کند که کدام قابل توجه ترند ؟

با نگاهی به موضع گیری های افراد و احزاب این نکته قابل لمس است که به فراخور تفکر ؛ اندیشه ؛ نوع نگاه و زاویه ی دید افراد ؛ نگاه به تقویم و وقایع تاریخی در ظرف های متفاوت بررسی می شوند.

تا چند سال قبل دوم خرداد بهتر است یا سوم خرداد ؛ محمل بحث های کشداری بود که گاه تا مرز درگیری های فیزیکی نیز پیش رفت.اما امروزه نگاه به سوم خرداد پر رنگ تر شده است.حتی طرفداران پرو پاقرص دوم خردادی نیز دیگر دل و دماغی برای بزرگداشت این روز ندارند.

در وقایع ۲۹ و ۳۱ خرداد ؛ بحث ها از زاویه ی دیگر مورد نقد واقع شد.

به لحاظ علاقه ی  شهید چمران به نهضت آزادی تا چند سال قبل از او به عنوان یک شهید قابل احترام یاد نمی شد و نمونه اش در یادواره ی سرداران شهید و ۳۶۰۰ شهید تهران ؛ تصویری از او در شهر دیده نمی شد.

اما پس از رای بالای مهدی چمران ( در شورای شهر تهران) که به به لحاظ چهره و تن صدا بسیار به برادر خود شبیه است ؛ کم کم صدا و سیما و برخی مطبوعات از او با عنوان یک شهید بزرگ یاد کردند و بنای یادبود دهلاویه را برای کاروان راهیان نور مهیا کردند.شاید کمتر شبی بود که سیما دعاها و زمزمه های عارفانه ی این شهید والا مقام را در انتهای شب پخش نکند.

اما دکتر شریعتی از نگاه دیگر دیده شد. شریعتی که در اوایل انقلاب به عنوان مبارز انقلابی در همه جا عکس و تصویر او دیده می شد و کلمات قصار انقلابی اش زینت بخش مساجد ؛ دانشگاه ها و محافل مختلف بود ؛ به ناگاه از صفحه ی سیاسی کشور محو شد ؛ از آن پس کتاب هایش نیز چاپ نشد و حکم قاچاق پیدا کرد. شاید مطالب کتاب هایش که به قول بعضی ها مطالب ویرایش نشده ی نوشته های دکتر بود ؛ عامل اصلی این رویداد عنوان شد.بدترین اتفاق زمانی روی داد که عده ای برای دفاع از استاد مطهری علم مخالفت با دکتر را بنا نهادند و دو طیف طرفدان استاد و طرفداران دکتر دو گروه جدا تلقی شدند و این دو گروه نیز با باور این امر هر روز دامنه ی اختلافات و تفاوت ها را شعله ور تر کردند.البته آن رویدادها اکنون کمرنگ تر شده و چند وقتی است صدا و سیما رغبت به پخش قسمت هایی از سخنرانی های دکتر شریعتی را در دستور کار خود قرار داده است.

به نظر بنده صرف نظر از نگاه احزاب و گروه ها باید به اصل واقعه رجوع کرد.

دوم خرداد رویداد بزرگی بود . اینکه ۱۷ میلیون رای به یک کاندیدای ریاست جمهوری داده شود تا آن موقع خود رکورد بزرگی بود ( هرچند که از نظر درصد آرای ماخوذه هنوز هیچ رییس جمهوری ؛ رکورد درصد آرای مقام معظم رهبری در انتخابات را نشکسته است . ) یاد و گرامیداشت این روز از نظر جناح پیروز رویداد مناسبی برای انگیزش مردم و پاسداشت آرای آنان بود. دریغ که قدرش را ندانستند و به جای تاکید بر ارزش آن آرا و نکوداشت دیگر رویداد ها سرمست و مغرور از آرا ؛ بزرگترین ایثار تاریخ ایران را به فراموشی سپردند.

سوم خرداد واقعه ای کم نظیر در تاریخ ایران است . اینکه عده ای جوان پرشور و مخلص با امکانات محدود در مقابل دشمن تا بن دندان مسلح ایستادگی کردند و سرزمینی راکه دشمن در عین بی دفاع بودن مردمش یک ماهه اشغال کرد؛ با امکانات محدود در کمترین زمان ممکن آن را باز پس گرفتند. این واقعه ی بزرگ و مردان و زنان ایثارگرش تا همیشه ی تاریخ باید زنده نگه داشته شوند و آن را نباید با وقایع دیگر در آمیخت و یا وقایع مهم دیگر را دست مایه ی کمرنگ نمودن آن کرد.

۲۹ و ۳۱ خرداد هردو برای انقلاب و نظام مفید بودند همانطوریکه ۱۲ اردیبهشت و خیلی از زمان های مهم دیگر ؛ دارای اهمیت خاص خود هستند. قربانی کردن یک رویداد به نفع رویداد دیگر ؛ یعنی مصادره ی همه ی ارزش های موجود و قابل قبول انقلاب و نظام به نفع مخالفان انقلاب.

چرا و تا کی با دست خود همه ی نیروهای متفکر؛ اندیشمند ؛ موثر و تاثیر گذار انقلاب را قربانی سلیقه های جاه طلبانه ی گروه ها و احزاب کنیم.

آیا وقت آن نرسیده است که پژوهشگاهی تشکیل و از همه ی ظرفیت هایی که در انقلاب سهیم بودند و با اهدای خون و جانشان و همه ی زندگی و خانواده ی خود برای رسیدن به آرمان های نهضت اسلامی جان فشانی کردند ؛ در جایی ثبت و ضبط و نگهداری شوندو یاد و خاطره ی آنان خارج از تعصبات حزبی و جناحی زنده نگه داشته شود؟

هرگاه زمان عمر یکی به پایان می رسد ما یادمان می آید که ای دل غافل چه عنصر بزرگی را ازدست دادیم. دیروز فخرالدین حجازی ؛  بهشتی ؛ مفتح ؛ مطهری ؛ فلسفی ؛ شریعتی ؛ چمران و......  و فردا.....  نشود که دوباره دست را به پشت دست بکوبیم که ای داد فلانی را از دست دادیم.

ای کاش ؛ مرگ ها ما را به یاد بزرگان نیاندازد.

نظر شما چیست ؟

پیشتر بحثی پیرامون خاستگاه احزاب ؛ گروه ها و سازمان های موجود کشور درج شد و پیش بینی انشقاق در جناح راست یا اصولگرایان  در مجلس هشتم   مطرح شد. 

حال با اشاره به تعاریفی که از پیدایی جناح های کشور داده شد ؛ درخصوص حامیان گروه ها مطلبی تحت عنوان  « زاویه ی دید » نگاشته می شود.

انچه که بطور وضوح دیده می شود ؛ هرچه از طراز مسوولیتی احزاب و گروه ها فاصله گرفته می شود ؛ میزان تعصب به حمایت و پایبندی در میان اقشار بطور فزاینده ای ملموس تر می شود.

بیان روشنتر مطلب آنست که میزان درگیری های توام با زد و خورد و غیرعاقلانه در رده های زیرین لایه های حزبی ؛  نمود بیشتری دارد.

البته این موضوع بیشتر به آن علت است که در لایه های پایینی گروه ها ؛ مطالعات یکجانبه  دامنگیر آنان می شود. این دسته  تمام هم و غم خود را برای آشنایی حزب مور علاقه ی  خود به کار می گیرند.البته این مطالعات دقیقا با زیرپا گذاشتن اطلاعات دیگر گروه ها ؛ نشنیدن مطالب آنها ؛ کذب محض دانستن اکثر مطالب جناح رقیب و  حتی بحث ها و جدل های بی پایان بر مواردی است ؛ که هردو حلقه ی بحث به آن مبتلی هستند. 

جالب تر آنست که به واسطه ی همان تعصبات مطالعاتی هرکسی را که ( حتی به حقیقت ) مطلبی علیه جناح مورد علاقه ی آنان به میان آورد تکذیب کرده و بدتر از آن ؛ وی را عامل حزب مقابل می دانند و می نامند.نمونه ی این گونه عمل کردن را خود بسیار دیده ام.

وابسته به چپ خواندن شخص یا عده ای توسط راستی ها و بلعکس اتفاق ملموسی است که شاید شما نیز با آن مواجه شده اید.

شعار « هر که با ما نیست ؛ بر ماست » و یا برخورد حامیان افراطی دولت احمدی نژاد که هر نقد ی را به مثابه ی دشمنی دانسته و مطالب آن را بر نمی تابند ؛ از نمونه های قابل ذکر دیگر است.

البته اینگونه برخوردها در دولت اصلاحات نیز کم نبود و اصلاح طلبان نیز از حربه ی « مخالفان اصلاحات » کم استفاده نکردند.

پیشنهاد بنده به دوستان و خوانندگان مطلب اینست که در هر زمینه ای خصوصا مسائل سیاسی به این نکته توجه داشته باشند که مبنا و ملاک وابستگی دیگران به جناح مقابل را پیش فرض های اعتقادی خود ندانند؛ بلکه نظرات گوینده را با ترازوی عدل و انصاف سنجیده و با تکیه بر اطلاعات موثق بحث ها را عاقلانه دنبال کنند.

یقینا وقتی که ما بر اساس یک فرض از قبل تعیین شده خواسته باشیم با کسی به مباحثه بپردازیم ؛ داده های فرضی پیشین مانع از بیان واقعیت توسط ما خواهد بود ؛ هرچند که باورمان چیز دیگری باشد.

به طور قطع و یقین قابل اثبات است که در هر دوره ای ؛ علاوه بر طرفداران و مخالفان ؛ عده ای هستند که منصفانه ناقد عملکرد جناح ها هستند و متاسفانه از جانب هر دو گروه مورد حمله های ناجوانمردانه قرار می گیرند.

عدم حمایت از یک جناح به معنی مخالفت با جناح دیگر نیست و این موضوع امری بدیهی است که مورد غفلت واقع می شود.

پس از دوستان و خوانندگان محترم می خواهم که « زاویه ی دید » خود را منطبق بر واقعیات کنند ؛ نه بر اساس ایده و افکار پیش فرض.

می گن تو دنیای سیاست دو کار خیلی خوبه.

یکی این که اصلا حرف نزد.

دوم این که طوری حرف زد که هیچ کی متوجه ی اصل موضوع نشه.

این جمله ی علی لاریجانی دبیر شورای امنیت ملی ؛ در خارج از ایران از اون جمله هایی شده که کسی نفهمیده:

 " با نشان دادن « لولو» ی شورای امنیت، مردم ایران رو به قبله نمی شوند    

این گفته ی علی لاریجانی، مترجمین سازمان ملل و خوانندگان نشریات اروپایی را دچار سرگیجه مفرط تاریخی کرد.

به نمونه های ترجمه شده ی زیر توجه کنید

خیلی خوشحال بود و در پوست خود نمی گنجید ؛ بالاخره پس از مدت ها توانسته بود قرار ملاقاتی را با کسی که در نظر داشت در آینده با او ازدواج کنه ؛ هماهنگ کنه.

بعد از ناهار دل تو دلش نبود از اصلاح صورت ؛ حمام زدن ؛ اتو کردن لباس ها گرفته تا معطلی بیش از اندازه ی جلوی آینه.با وسواس خاصی موهاش رو شونه کرد و قوطی کرم رو برداشت و با انگشت اشاره دانه های کرم رو  رو ی صورت خودش لکه گذاری کرد. 

تو همین حول و ولا بود که تلفن زنگ خورد ؛ هزار فکر مختلف به ذهنش خطور کرد . اولین و بدترینش می تونست لغو ملاقات باشه.از اون مصیبت تر می تونست دوستاش باشند که هر عصر پنج شنبه به اونجا می اومدند.

شماره ی تلفن رو که دید ؛ مطمئن شد که هیچکدوم از اونا نیست. اما شماره ی آشنایی هم نبود. گوشی رو که برداشت رنگ از چهره اش پرید. بدترین حالت ممکن اتفاق افتاده بود. با اونکه بارها با دیدن شماره اش و بر نداشتن گوشی این خطر رو از خودش دور کرده بود؛ اما این دفعه بدجوری غافلگیر شده بود.

اونطرف خط با صدایی گرفته و عصبانی و با فریاد می گفت : بی معرفت . حالا شماره ی منو می بینی گوشی رو بر نمی داری؟

مانده بود که چی جوابشو بده که طرف مهلت نداد: نامرد پول از من قرض گرفتی اشکال نداره اما چرا تلفن رو جواب نمی دی ؟

اونطرف گوشی مهلت حرف زدن بهش نمی داد و البته حرفی هم برای گفتن نداشت. اما چی شد که این هم عصبانی شد بماند. و جواب دادن به صحبت های دو طرف ؛ زمان رو ازش گرفته بود.

دائم به ساعتش نگاه می کرد و ثانیه ها و دقیقه ها پشت سرهم و با سرعت رد می شدند.

 با نگاهی به ساعتش بهش گفت : ببین امروز قرار دارم و نمی شه. اما اونطرف ولکن نبود. عصبانی شد و خدا حافظی کرد و بدون اینکه منتظر جوابش بمونه گوشی رو گذاشت.

پس از قطع تلفن و با نگاهی مجدد به ساعتش متوجه شد که زمان رو خیلی از دست داده و اگر عجله نکنه مجبوره با سواری بره و کلی خرج رو دست خودش بذاره.

سریع لباس هاش رو پوشید و کفش رو به پا کرد وپله ها رو دوتا یکی کرد تا به ایستگاه اتوبوس رسید. از شانس خوبش اتوبوس بلا فاصله اومد و اون با عجله و با تنه زدن به دیگران وارد اتوبوس شد.عده ای با عصبانیت و عده ای دیگه متعجب بهش نگاه  می کردن .

تو اون جمعیت اتوبوس و هوای داغ  با ذهن خودش درگیر بود و بدون توجه به اطراف از بدشانسی و تلفن دقیقه ی نود دلخوربود. از طرف دیگه مونده بود وقتی به نامزدش رسید ؛ چی بگه.

به انتهای مسیر اول اتوبوس رسید به ساعتش نگاه کرد؛ هنوز وقت مختصری مونده بود و می تونست تا محل قرار رو اتوبوسی بره.

به سرعت پیاده شد و تو صف ایستاد . صف خلوت بود و می تونست تا محل قرار رو صندلی اتوبوس بشینه. نگاه های مردم به او اذیتش می کرد و تو دلش غرولند می کرد که آدم نمی تونه یه روز شیک بپوشه.سنگینی نگاه مردم هر لحظه بیشتر می شد و دعا می کرد زودتر اتوبوس برسه و از این وضع خلاص شه.

اتوبوس اومد و همه سوار شدند و ایشون روی تک صندلی کناره های اتوبوس دوباره به خیالات فرو رفت.

پس از چند لحظه حس کرد هنوز نگاه های مردم متوجه ی اویند و از این حالت شاکی و عصبانی شده بود.در ایستگاهی دیگر جوانکی خوش لباس وارد اتوبوس شد و کنار او  با دستی میله را گرفته و  ایستاد.

جوانک نیز نگاهی متعجبانه داشت . پس از چند لحظه جوانک خم شد و با ادب مطلبی را در گوش او نجوا کرد.

باورش نمی شد ؛ همه ی نگاه ها ی قبلی جلوی چشمش رژه می رفتند . به سرعت دو دستش را به صورتش مالید

اره ؛ واقعیت داشت اون با زنگ تلفن و درگیر شدن با بحث های مرتبط به اون یادش رفته بود که لکه های کرمی که به صورتش زده بود را به صورتش بماله.

***

از جوانک تشکر کرد و از حادثه ای که در شرف وقوع بود ؛ خنده اش گرفت.

این مسیر را بارها رفته بود و بدون توجه به اطراف و  با ذکر زمزمه هائی بر لب ادامه ی مسیر می داد.  در پیاده رو کم عرض و درست روبروی سینما فتح رامسر بهروز را دید که از دفتر عکاسی پروانه بیرون می آمد . بهروز دوست قدیمی و ماندگارش بود ؛ مهرداد با لبخند سلامی کرد و بهروز جوابش را گفت .

 - مهرداد : اینجا چه می کنی ؟

 - بهروز : رفته بودم عکس هائی که چند روز قبل گرفتم رو تحویل بگیرم.

 - مهرداد : بذار ببینمش.

بهروز   عکس پرسنلی گرفته بود و مهرداد به شوخی و طعنه عکس را که دید (  با پیراهن یقه گرد تیره ای ) ؛ رو کرد به بهروز و گفت : مرد حسابی عکس که می گیری حداقل طوری باشه که وقتی رفتی جبهه و شهید شدی ؛ آدم روش بشه به حجله ات بزنه.

بهروز لبخندی زد و عکس را از دست مهرداد گرفت و به آرامی گفت : حالا بریم جبهه ؛ شهید بشیم ؛ اونوقته که همین عکس رو قدی چاپ می کنند.

آن دو از هم خداحافظی کردند و هر کدام به راه خود رفتند.

***

چند ماه بعد و در ابتدای  بهار ۶۷ صدای دلنشین قران عبدالباسط از تویوتای سپاه رامسر با صدایی بلند پخش شد .  پخش صدای این نوار قران یعنی شهادت یکی دیگر از عزیزان .

از پشت میکروفن با صدایی رسا اعلام می شد : بسم رب الشهدا و الصدیقین  پیکر پاک و مطهر بسیجی شهید بهروز مشعوفی .....

***

در هوای دلپذیر بهار و در زیر باران ریز ؛ پر حجم و تند و در کنار هتل بزرگ رامسر ؛ در مصلای شهر نماز میت بر جنازه ی بهروز خوانده می شود . تصویر قدی بهروز و تصاویر در قطع کاغذ تحریر ؛ چهره ی نوجوان خوش سیمایی بود که پیراهن یقه گرد مشکی پوشیده است.

***

و چه در باران و چه در آفتاب روزها ؛ ماه ها و سال های پس از آن ؛ همان چهره ی معصوم با نگاهی دل انگیز از پشت ویترین و قاب مزار شهدای بهشت زینبیه ی رامسر  با همان پیراهن یقه گرد تیره چشم ها را می نوازد و مهرداد را به یاد این جمله  در آن هوای بارانی می اندازد : بذار شهید بشیم همین عکس رو قدی چاپ می کنند .

برای دیدن تصویر و زندگینامه : تا مهر

کم کم زمان انتخابات هشتمین دوره ی مجلس شورای اسلامی نزدیک می شود.

معمولا با نزدیک شدن زمان انتخابات رشد تصاعدی احزاب ؛ گروه ها ؛ جبهه ها و تشکل های متنوع آغاز می شود. برخی از این جریانات خلق الساعه هستند و زمان کاربردشان فقط در مقطع انتخابات است.

با نگاهی به انتخابات و جریانات تشکیلاتی آن مقاطع شاید بتوان پیش بینی کرد که در آینده چه اتفاقاتی خواهد افتاد.

در سال های ۵۸ تا ۶۱ خیلی از احزاب و جریانات ریز و درشت در انتخابات با نام و نشان شرکت می کردند و تقریبا از نگاه امروزی ها دموکرات ترین و آزاد ترین انتخابات طول تاریخ ایران را می توان در آن رد یابی کرد.اما به لحاظ شرکت احزاب و گروه های مطرح آن زمان در درگیری های مسلحانه با نظام نو پای جمهوری اسلامی ایران و ترور و کشتار مسوولان آن ؛ عملا سیاست حفظ گروه های متنوع از کشور رخت بر بست.

پس از آرامش نسبی در کشور ؛  تنها جریان موثر در کشور  « جامعه ی روحانیت مبارز »  کشور بود که ریشه ای تاریخی در میان مراجع ؛ روحانیت و بازاریان داشت.

در اواسط دوره ی دوم مجلس زمزمه ی جدایی و انشعاب در جامعه ی روحانیت مبارز گسترش یافت و سرانجام با درخواست کتبی جمعی از روحانیون و موافقت حضرت امام خمینی رحمه الله علیه     « مجمع روحانیون مبارز »  اعلام موجودیت کرد. 

مجلس سوم بدست مجمع روحانیون مبارز افتاد و فعالیت های آنان به ثمر نشست.

پس از در دست گرفتن دوره ی سوم  مجلس شورای اسلامی توسط مجمع روحانیون مبارز ؛ جامعه ی روحانیت مبارز تلاش شبانه روزی خود برای بدست گرفتن دوباره ی قدرت را آغاز کرد.

با اشاره به سابقه ی دوره های قبلی ؛ آرایش جدید قوا شکل گرفت. جامعه ی روحانیت مبارز طیف وسیعی از اقشار مختلف با پیشوند « جامعه » را ردیف کرد. از آن جمله می توان جامعه ی اسلامی مهندسین ؛ کارگران ؛ معلمان و ... د البته مجمع روحانیون مبارز نیز از این کار غافل نشد و اساسی ترین پایگاه خود در حوزه یعنی « مجمع مدرسین حوزه علمیه ی قم » را بنا نهاد تا در عرصه ی رقابت از « جامعه ی مدرسین حوزه علمیه ی قم » عقب نماند.

البته با آنکه در جواب نامه ی برخی روحانیون به منظور انشعاب از جامعه ی روحانیت ؛ حضرت امام خمینی رحمه الله علیه به هر دو گروه توصیه کرده بود که بحث انشعاب و اختلافات به شهرستان ها کشیده نشود اما هیچ یک از دو طیف این نصیحت امام را جدی نگرفتند. و در انتخابات آتی برای بدست آوردن کرسی بیشتر در مجلس ؛ به شهرستان ها هم سرک کشیدند.

اما ماجرا به همین جا ختم نشد از دل جامعه ی روحانیت « پیروان خط امام و رهبری » و از دل مجمع روحانیون « خط امام » ی ها بیرون آمدند. نتایج سرمایه گذاری بر افکار عمومی به نفع پیروان خط امام و رهبری بود.این دو نام جدید با نام عام « راست » و « چپ »  عمدتا چرخش اداره ی مملکت را به عهده داشتند.

 در اوج درگیری های جناح های چپ و راست و در اواسط چهارمین دوره ی مجلس زمزمه های پیدایش یک گروه جدید به گوش رسید . آنها که در ابتدا و حتی در ادامه  « تکنوکرات »  ها لقب گرفتند گروه شانزده نفره ای بودند که از دل دولت سازندگی بیرون آمدند. «  جریان سوم »  فعالیت رسمی خود را در عید فطر و حدودا یکسال قبل از برگزاری انتخابات مجلس پنجم آغاز کرد و رسما با نام « کارگزاران سازندگی » و با شعار  محوری  « تداوم سازندگی » فعالیت جدی را آغاز و در انتخابات مجلس پنجم به ثمر رساند.

هرچند تلاش کارگزاران سازندگی برای رسیدن به کرسی ریاست جمهوری با محاکمه ی چهره ی کار آمدشان ؛ غلام حسین کرباسچی ؛ ناکام ماند.

برای مجلس ششم اوضاع پیچیده تر شد و ازگروه های یاد شده خط امامی ها با گستردگی ویژه و در دست گرفتن سکوهای تبلیغ و انتقاد توانستند اوضاع را به نفع خود تغییر دهند. اما در این دوره با اشاره به بحث های انتقادی  و ارایه ی نظرات اصلاحی  و نظر به دیدگاه پایبندی بر اصول طیف مقابل همه ی گروه ها نام جدید گرفتند؛ : اصلاح طلبان » از یک طرف و « اصول گرایان » از طرف دیگر . اما اصلاح طلبان به گروه های هیجده گانه تقسیم شدند و هر گروه با آنکه در « جبهه ی اصلاحات » قرار گرفت ؛ اما در عمل به دنبال اثبات حقانیت خود بود.اینگونه بود که از جبهه ی اصلاحات جز نامی از جبهه  ؛ باقی نماند.

با اشاره به شعار های مطروحه این بار اصول گرایان بر سکوی قدرت نشستند. مجلس هفتم متعلق به اصول گرایان شد و آنها تمام تلاش خود برای کسب قدرت را به کار گرفتند و در عین تقسیم بندی به چند گروه توانستند صندلی  ریاست جمهوری را از آن خود کنند.اما اینک و با برگزاری انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا مشخص شده است که وحدت رویه ی اصولگرایان که با پادرمیانی ریش سفیدان به نتیجه رسیده بود در آستانه ی از هم پاشیدگی است وهمینک جدا شدن طیفی با نام « اصول گرایان ناب » به گوش می رسد هرچند که پیشتر « حامیان ولایت » ؛ « رایحه ی خوش خدمت » ؛‌ « حامیان دولت » و چند گروه ریز و درشت دیگرنشان از گسیختگی اتحاد اصول گرایان را بیشتر می نمایاند. و یا تلفیق دو تفکر در قالب اصول گرایان اصلاح طلب راه جدیدی را نمایانده است.

بی تردید مجلس هشتم از آن گروهی خواهد بود که وحدت کلمه را حفظ کند و افکار عمومی را به سمت خود جلب کند

****

تذکر چند نکته لازم است :

۱ - اسم نبردن از گروه های قدیمی و ریشه دار مانند « حزب موتلفه ی اسلامی » و « سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی » به معنای نادیدن آنها نبوده؛ بلکه در یک جریان شناسی که از ابتدا توضیح داده شد همه ی گروه ها ؛ احزاب ؛ جبهه ها و ... از یک ریشه دیده شده اند و آن انشعاب بر اساس سلیقه ؛ رویه و تنوع تفکر در ریشه ی اصلی این جریانات ؛ یعنی « جامعه ی روحانیت مبارز » است.

۲ - بر همان سیاق می توان گروه های مختلفی را نام برد که از انشعاب دوم نشات گرفته شده اند و علیرغم تاثیر آنها بر روند اداره ی مملکت همه را در طیف های دوگانه ی جامعه ی روحانیت و مجمع روحانیون می توان خلاصه کرد.

 الف -  گروه های چپ؛  حزب اعتماد ملی ؛ حزب همبستگی ؛ اصلاح طلبان ؛ پیروان خط امام ؛ جبهه ی مظلومان شهر ؛  انواع مجمع ها و ......

ب - گروه های راست ؛ اصول گرایان  ؛ حزب چکاد آزاد اندیشان ؛ حزب ایران فردا ؛ پیروان خط امام و رهبری ؛ انواع جامعه ها و .....

۳ - نام نبردن از گروه های ملی مذهبی ؛ ملی گراها ؛ نهضت آزادی و طیف هایی از آن دست به علت عدم حضور آنان و یا تاثیر آنان بر انتخابات نیست . این طیف گاهی با تحریم انتخابات و گاهی با ائتلاف با گروه های موثر ؛ تلاش برای نفوذ در قدرت را دنبال کرده است ؛ اما عملا از کار آئی موثر بر خوردار نبوده است.

۴ - همه ی مطالب از تجربیات و مطالعات گذشته تنظیم شده است و ممکن است در تقدم و تاخر گاهی دورمانده ؛  پیشاپیش  از خوانندگان پوزش و تذکر به اینجانب را متواضعانه خواستارم و دیگران را به تحقیقی جدی در این زمینه دعوت می کنم.

۵ - تلاش همه ی طیف ها بدست گرفتن کرسی اجرایی و حتی قضایی کشور بوده و هست ؛ اما این نوشتار تقسیم شدن جامعه ی روحانیت مبارز به طیف های متفاوت در زمان های مختلف و اثرات آن بر انتخابات مجلس را پی می گرفته است.

۶ - آنچه که مسلم است اثر گذارترین طیف ؛ جریانی است که که شهرهای بزرگ کشور و خصوصا پایتخت را همراه خود کند ؛ بنابراین شاید به جرات بتوان گفت که از حدود دویست و هشتاد نماینده ی مجلس ؛ حداکثر پنجاه نفر از افراد موثر احزاب و جناح ها هستند و بقیه بر گرد اکثریت حاکم می گردند.

۶ - در نوشتاری دیگر ؛  « زاویه ی دید »  را می نگارم تا دوستان طرفداران جناح های چپ و راست را متوجه نگاهی جدید کنم.